ขึ้นรถไปอุบลคะ ครั้งแรก อิอิ

วันนี้วันศุกร์คะ มีนัดคะมีนัดทั้งเสาร์ – อาทิตย์เลยคะ ดีจังจะได้รีเลกซ์หลังจากเจอเรื่องไม่ดีกะตัวเองมา มันก็ไม่ได้แย่ซะขนาดนั้นแต่ก็ไม่อยากพูดถึงมัน เอาเป็นว่ามาดูการเดินทางอันแสนยาวนานแล้วก็ครั้งแรกของการไปต่างที่ต่างทางกันดีกว่า วันศุกร์ตอนเช้าเปิ้ลก็เตรียมตัวแต่เช้าเลยคะว่าจะเอาอะไรไปบ้าง เสี้อผ้านั้นของแน่อยู่แล้วจ้าต้องเอาไปแต่ว่าขอบอกหากางเกงใส่ยากมากๆ หลังจากอ้วนขึ้นเป็นกองเลยอะ กรรมจิงๆ กินอะไรก็อร่อยไปหมด สรุปอย่าว่าแต่ไซด์ L เลยคะ LX ก็ใส่ไม่ได้เห็นแบบนี้แล้วอยากฆ่าตัวตายคะ ต้องเอาเท่าที่ยังยัดตัวเราได้ก็แล้วกัน จากนั้นก็จัดการจัดกระเป๋าคะแล้วมาทำงาน ขอบอกว่ายังไม่ได้จองตั๋วรถเลย กะว่าไปตายเอาดาบหน้าคะ รถคันไหนฉันก็จะไปแล้ว นั่งรอเวลาให้มันเลิกงาน ได้ทำการน้ำเสื้อผ้ามาแปลงร่างด้วยคะเพราะฟังแล้วหนทางอีกไกลคะขอสะดวกไว้ก่อน ได้เจ้าไนกี้คู่ใจมาด้วย ใส่สบายคะไม่กัดเท้าเราด้วยดีจัง หลังเลิกงานแล้วจัดการเดินทางคะ นั่งรถเมล์ โคราช-ปากช่อง จากหน้าบริษัทไปขนส่งคะ พอไปถึงขนส่งก็รีบเดินไปที่นครชัยแอร์เลยคะ คิดในใจเผื่อเค้าจะมีรถเค้าเปิ้ลจะได้ขึ้นรถไปเลย ได้คำตอบว่า มีรถเที่ยว 23.55 น. คะนอกนั้นเต็มหมด!!!! ตอบท้ายด้วยเป็นปอ. 2 คะกรรมดูแล้วการเดินทางฉันจะไม่เรียบแล้วอะ และแล้วมันก็เป็นไปตามที่คิดคะ คนขายตั๋วนครชัยบอกว่าถ้าอยากไปไวก็ให้ไปที่ช่อง 7 เราก็เดินไปคะเด็กเรียกรถก็เดินมาถามว่าจะไปไหน เปิ้ลก็บอกว่าไปอุบลฯ มันก็เชียร์ให้ใช้รถมันใหญ่เลยอะแต่ขอบอกว่าเห็นสภาพรถแล้วกูไม่อยากไปด้วยเลยอะ ขึ้นรถ 6 โมงไปถึงอุบล ตี 1 ไกลอะทำไมใช้เวลานานมากๆ เลยอะคิดในใจเซ็งโคตรเลย ไอ้เด็กเชียร์รถก็เชียร์แล้วเล้าโลมเปิ้ลใหญ่เลยให้ไปกะมัน เปิ้ลมองหน้ามันแล้วคิดในใจ กูไม่ไปก็มึงหรอก ก็เลยเดินหนีไปที่นครชัยแอร์อีกไปถามอีกว่าจะหารถได้ที่ไหนอีกอะ เค้าก็บอกว่าลองเค้าไปข้างในตึกดูซิ ก็เดินไปดูคะคือในใจอยากไปแล้วอะไม่อยากรอนานนะคะ ก็เลยเข้าไปในตึกที่ช่องขายตัว เฮ่อ เฮอ ไม่อยากบอกเลยคะไม่มีใครนั่งที่ช่องขายตัวซะคน กรรมก็เลยเดินไปถามประชาสัมพันธ์นะคะ เค้าก็บอกว่าอีกรอบก็ ทุ่มครึ่ง เราก็หรอพอก่อนหน้านั้นก็เดินไปถามย้ายป้าหน้ากวนโอ้ย บอกว่าไม่มีอีกเที่ยวตอนทุ่มครึ่ง คิดไปคิดมาก็เลยตัดสินใจไปใช้บริการของ นครชัยเอร์ น่าจะเวอร์กว่าคะ ก็เลยไปซื้อตั๋ว ปอ.2 ออก 23.55 น. ซื้อตั๋วเสร็จแล้วก็เลยจัดการไปเดินรอที่ไหนซักแห่งที่ไม่ใช้ท่ารถ 5555 ก็เลยไปเดอะมอลล์คะ ตรงข้างเค้ามีร้านเสริมสวยคะ ความที่อยากให้ขนตางอนคะ ก็ไปนอนให้พวกดัดให้ซะใช้แล้ว 30 นาที ผลออกมาเป็นที่ไม่น่าพอใจคะ คนตางอนยุ่งอะ (กรรม) มันงอนจิงคะแต่ยุ่งไงไม่รู้อะ เลยรู้รสของการอยากดัดคะมันแก้ไม่ได้นอกเสียจากว่ามันจะหายไปเองคะ ตอนนี้ก้ออยู่กะไอ้ขนตางอนยุ่งคะ ว่าแล้วก็เจ็บใจคะทำไรไม่ได้คะ ฮือ ฮือ จบข่าวกับการไม่สวยนี้แหละคะ ไปกินข้าวดีกว่า ทานข้าวเสร็จก็ปาไปเกือบ 2 ทุ่มแหละคิดว่ารถไม่มีผ้าห่มให้เลยซื้อเสื้อคลุมไปหนึ่งด้วยคะ เผื่อไว้คะ จากนั้นก็นั่งสองแถงไปรอรถที่ขนส่งเหมือนเดิมคะ เพราะไม่รู้จักใครแล้วไปไหนไม่เป็นคะ ไปนั่งแง้วอยู่ที่ขนส่ง ตั้งแต่ 3 ทุ่มคะนั่งรอ 23.55 คะ นั่งไปเรื่อยๆ คะใกล้เวลารถจะมาแล้วก็เลยไปนั่งที่หน้านครชัยคะ เห็นคนยังนั่งอยู่เลยก็เลยถามพี่คนข้างๆ ว่าตั๋วกี่โมงคะ ประมาณว่าทำให้ตัวเองอุ่นใจคะ ได้คำตอบว่า 23.00 น.คะแต่ว่านี้มัน 23.30 แล้วอะรถยังไม่มาอีก พี่คนนั้นก็เลยปลอบใจว่าขนาดของพี่ยังช้าเลย ของน้องก้อคงโน้นเลยคะ ตี 1 กว่า เป็นกำลังใจที่ดีมากคะฟังแล้วโล่งมากๆๆ พี่คะ ก้อเลยควักโน๊ตบุ๊กมาแชทกะพี่รสไปพลางฆ่าเวลาคะ นั่งคุยสักพักพี่คนข้างๆ ก้อรถมาแล้วพี่แกก้อจากไป นั่งคุยกะดรีม แล้วก็พี่ชารีด้วย แชทให้หมดจะได้ไม่เบื่อ นั่งสักพักเห็นรถคันสวยๆ เข้าเที่ยบชานชาลา เก็บไม่ทันคะ เก็บของไม่ทันรถมาแล้วก็เลยอุ้มไปทั้งงั้นแหละคะ ได้นั่งรถแล้วนะคะ เด้วขอนอนก่อนแล้วจะมาเล่า real trip at ubon คะ หลับดีกว่า